دوران کودکی امام زمان

آن حضرت تا سن پنج سالگی یعنی تا سال 260 هجری قمری در کفالت پدر بزرگوارش بود و در این مدت مخفی زندگی می زیست و تنها خواص که از ولادتش مطلع بودند ، ایشان را در ایام کودکی مشاهده کردند.

آغاز امامت آن حضرت

از سال 260 هجری قمری که امام حسن عسکری به زهر معتمد عباسی به شهادت رسید امامت به امام زمان منتقل گردید.

غیبت صغری

یعنی غیبت کوچک تر و کوتاه تر. این غبیت پس از انتقال امامت به آن حضرت و خواندن نماز بر جنازه ی پدر بزرگوارش، در اثر تعقیب کردن ((معتمد عباسی)) برای دستگیر کردن ایشان آغاز شد.

نواب خاص امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف)

1.     ابو عمرو عثمان بن سعید العمری الاسد (از سال 260 تا 280 هجری قمری به مدت 20 سال)

2.     محمد بن عثمان العمری (از سال 280 تا 305 هجری قمری به مدت 25 سال)

3.     ابوالقاسم ، حسین بن روح نوبختی (از سال 305 تا 326 هجری قمری به مدت 21 سال)

4.     ابوالحسن علی بن محمد سمری ( از سال 326 تا 329 هجری قمری به مدت 3 سال)

محل نیابت نواب خاص امام زمان ، شهر بغداد بوده و چهار نفر نیز در بغداد مدفونند.

برخی از وظایف نواب خاص

1.     پنهان نگه داشتن نام و مکان حضرت

2.     جلوگیری از فرقه گرایی و انشعابات شیعیان

3.     پاسحگویی به سوالات فقهی و مشکلات علمی و عقیدتی

4.     مبارزه با مدعیان دروغین نیابت

5.     اخذ و توزیع اموال متعلق به امام

6.     سازماندهی وکیلان

غیبت کبری

یعنی غیبت بزرگتر و طولانی تر. پس از وفات چهارمین نائب خاص امام زمان در سال 329 هجری قمری غیبت صغری مبدل به غبیت کبری و امر شیعیان به عموم فقهای جامع الشرایط محول گردید.

نواب عام : فقیه جامع الشرایط (مرجع تقلید) که در عصر غیبت، مردم به آن ها رجوع می کنند؛ زیرا امام عصر آنها را حجت بر مردم قرار داده و فرموده : حکم آنها حکم من است و مخالفت با آن ها مخالفت با من است.

مشهور ترین لقب امام عصر

در نزد همه فرقه های اسلامی مهدی است. مهدی در لغت به معنای هدایت یافته است. هم چنین از القاب آن حضرت هادی است و هادی به معنای هدایت کننده و هدایتگر است.